De stad.
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
30 Maart 2015 | Cambodja, Preah Seihanouk
De straat over steken is hier in Phnom Penh topsport. Ongeloofelijk wat een drukte op de weg .Dure auto's, oude wrakken, Tuk Tuk's Fietstaxie's karretjes brommers enz. En als iemand vind dat hij terug moet draaid hij gewoon midden op de weg tegen het verkeer in. Niemand doet moeilijk Complete familie's zitten op brommers.
Het gaat vaak goed maar als het mis gaat gaat het vaak heel erg mis! Je moet je aan het verkeer opdringen anders kom je de weg gewoon niet over. Toen ik vandaag in de Tuk Tuk zat herinnerde ik me op een bepaalde plek waar we reden opeens dat ik daar een paar jaren geleden een afschuwelijk ongeluk zag waar kinderen bij betrokken waren. Ik heb er toen nog bij geholpen. Dat wil zeggen het verkeer stoppen door de mensen te vragen een mensenlijn te maken. Ze waren namelijk van plan de kinderen van de weg te halen en dat kon echt niet! Bij de kinderen gewacht tot de ziekenwagen kwam. Nooit zal ik weten hoe het met ze afgelopen is maar ik denk niet best! De beelden had ik verdrongen want ze waren te erg. Nu zag ik het plotseling weer voor me.
De Cambodjanen zijn erg vriendelijke mensen. Vanmorgen ben ik op bezoek geweest bij een Khmer familie. De man die me uitnodigde was de Tuk Tuk rijder die me hier van dienst is. Hij woont met broers, zussen en hun kinderen in een armoedig huis.
Hier tref je ook veel armoede aan, dakloze arme moeders met hun kinderen die op straat leven. Verder zie je veel oorlogsslagtoffers. Invaliden die spullen verkopenof bedelen voor hun bestaan.
Elke keer als ik in Phnom Penh ben kom ik de ivalide vrouw tegen die boeken en bladwijzers verkoopt. We hebben vanmiddag samen wat gedronken. Ze is zo lief!
Elke avond zoek ik de moeder met drie kinderen even op die op straat leven. Breng ze rijstkoek en drinken. De 2 mooiste knuffel beren die ik meegenomen had, bewaarde ik omdat ik dacht ze nog nodig te hebben. Ik heb ze aan deze kinderen gegeven. En zo is ook hier altijd genoeg te doen.
Gisteravond ben ik naar de nacht markt geweest. Als de marktgangers zin in een hapje of drankje hebben gaan ze gezellig op de grond zitten op een speciaal daar voor bestemde plek. Het ziet er gezellig uit.
Daarna nog even bij een resaurant hiet vlak bij geluisterd naar mooie live muziek.
Vandaag werd ik aangesproken door een Negeriaan, keurig in pak. Hij vroeg of ik vanavond met het eten wilde. Nou dat leek me geen goed idee. Toen ik zei dat ik dat niet wilde, zei hij samen iets drinekn dan. Ik zei nee en nu wegwezen! Voelde gewoon helemaal niet goed. Ik zag dat hij baalde maar ging er gelukkig van door.
Er lopen hier mannen met karretjes vol met slaken rond die scheinen heerlijk te zijn. Maar ik waag me er niet aan. Ook zijn ze hier dol op gekookte bebroede eieren, ik moet er niet aan denken!
Het gaat vaak goed maar als het mis gaat gaat het vaak heel erg mis! Je moet je aan het verkeer opdringen anders kom je de weg gewoon niet over. Toen ik vandaag in de Tuk Tuk zat herinnerde ik me op een bepaalde plek waar we reden opeens dat ik daar een paar jaren geleden een afschuwelijk ongeluk zag waar kinderen bij betrokken waren. Ik heb er toen nog bij geholpen. Dat wil zeggen het verkeer stoppen door de mensen te vragen een mensenlijn te maken. Ze waren namelijk van plan de kinderen van de weg te halen en dat kon echt niet! Bij de kinderen gewacht tot de ziekenwagen kwam. Nooit zal ik weten hoe het met ze afgelopen is maar ik denk niet best! De beelden had ik verdrongen want ze waren te erg. Nu zag ik het plotseling weer voor me.
De Cambodjanen zijn erg vriendelijke mensen. Vanmorgen ben ik op bezoek geweest bij een Khmer familie. De man die me uitnodigde was de Tuk Tuk rijder die me hier van dienst is. Hij woont met broers, zussen en hun kinderen in een armoedig huis.
Hier tref je ook veel armoede aan, dakloze arme moeders met hun kinderen die op straat leven. Verder zie je veel oorlogsslagtoffers. Invaliden die spullen verkopenof bedelen voor hun bestaan.
Elke keer als ik in Phnom Penh ben kom ik de ivalide vrouw tegen die boeken en bladwijzers verkoopt. We hebben vanmiddag samen wat gedronken. Ze is zo lief!
Elke avond zoek ik de moeder met drie kinderen even op die op straat leven. Breng ze rijstkoek en drinken. De 2 mooiste knuffel beren die ik meegenomen had, bewaarde ik omdat ik dacht ze nog nodig te hebben. Ik heb ze aan deze kinderen gegeven. En zo is ook hier altijd genoeg te doen.
Gisteravond ben ik naar de nacht markt geweest. Als de marktgangers zin in een hapje of drankje hebben gaan ze gezellig op de grond zitten op een speciaal daar voor bestemde plek. Het ziet er gezellig uit.
Daarna nog even bij een resaurant hiet vlak bij geluisterd naar mooie live muziek.
Vandaag werd ik aangesproken door een Negeriaan, keurig in pak. Hij vroeg of ik vanavond met het eten wilde. Nou dat leek me geen goed idee. Toen ik zei dat ik dat niet wilde, zei hij samen iets drinekn dan. Ik zei nee en nu wegwezen! Voelde gewoon helemaal niet goed. Ik zag dat hij baalde maar ging er gelukkig van door.
Er lopen hier mannen met karretjes vol met slaken rond die scheinen heerlijk te zijn. Maar ik waag me er niet aan. Ook zijn ze hier dol op gekookte bebroede eieren, ik moet er niet aan denken!
-
30 Maart 2015 - 16:34
Linda:
Ik kan me nog goed herinneren dat jij me dat verhaal van dat ongeluk een paar jaar geleden vertelde,
begrijpelijk dat het weer boven komt op het moment dat je weer op die plek bent!
En oh wat ben ik blij dat je zo verstandig bent om niet met vreemde mannen mee te gaan, heb je ons ook altijd geleerd hahaha....
Geniet nog van je laatste paar dagen daar, ik kan niet wachten totdat je weer tuis bent,
het heeft wel weer lang genoeg geduurd als het aan mij ligt, ik mis je!
Liefs Linda xxx -
30 Maart 2015 - 19:04
Inge:
Heftig om weer op de zelfde plek te zijn waar het ongeluk was. Ik hoop dat je het weer lis kunt laten. Je beleeft weer genoeg lees ik. Geniet er van! XXX Inge -
31 Maart 2015 - 08:28
Wilma P:
Ja, die slakken of die mannen, wie schijnen er nu heerlijk te zijn? Haha, en zo maar een vreemde mooie man....tja, verstandig vast wel! -
31 Maart 2015 - 11:53
Janneke V.d.Heide:
wat weer mooie en soms ook triest verhalen. geniet er nog even van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
